Kiedy zauważyłaś, że są rzeczy, którymi chciałabyś się podzielić z ludźmi?
- Kiedy miałam trzy lata i pokazałam rodzicom swoje rysunki.

Urodziłaś się na Ukrainie. Jak pamiętasz swoją przeszłość?
- Wspominam ją dobrze.

Czy sądzisz, że sztuka może zmienić świat?
- Sztuka jest częścią świata.

Krew jest jednym z atrybutów śmierci. Na Twoich zdjęciach jest jednak nieobecna. Prace oddają pewien spokój i niewinność.
- Zachodnie społeczeństwo próbuje utrzymywać czystą fasadę, będąc wewnętrznie brzydkim i przygnębiającym. Zupełnie odwrotnie niż w Rosji.

Co dzieje się ze zwierzętami po zakończonej sesji fotograficznej?
- Są likwidowane w sposób zgodny ze szwedzkim prawem.

Czy istnieje coś takiego, jak humanitarna śmierć?
- W szwedzkim prawie tak.

Czy posiadasz w swoim dorobku prace inne od tych ze zwierzętami? Jeśli tak, czy możesz nam o nich opowiedzieć?
- Zaczęłam od malarstwa tradycyjnego.

Czego się najbardziej obawiasz?
- Tego samego, co wszyscy inni.

Czy obawiałaś się reakcji społeczeństwa, kiedy przygotowywałaś się do wystawy?
- Nie.

Po wystawie otrzymałaś bardzo wiele negatywnej prasy. Czy zmieniło Cię to w jakiś sposób?
- Zwracam uwagę jedynie na dobra prasę. Pobudza mnie to.

Czy grożono Tobie lub sprawiano, ze czułaś się niepewnie?
- Tak.

Jak się czujesz, kiedy spotykasz się z niezrozumieniem?
- Tak samo, jak każda niezrozumiana osoba.

Czy jesteś szczęśliwa mieszkając w Szwecji?
- Szwecja przewyższa wszystkie inne kraje.

Czy uważasz się za fotografa czy bardziej za rzeźbiarza?
- Jestem artystką.

Czy łatwo jest wystawiać i promować Twoja sztukę? Czy utrzymujesz się ze swojej sztuki?
- Tak.

Co Cię najbardziej inspiruje w życiu?
- życie samo w sobie.

Jakie kierunki, Twoim zdaniem przyjmie Twoja sztuka w przyszłości?
- Nowe kierunki.